Net als de rest van de internetbevolking heeft kunstenaar Aram Tanis een fotoblog. Een beeldenstroom van bizarre beelden, gevonden op het internet. Met één groot verschil. Binding Image is zeldzaam geweldig. Want: gruwelijk, hilarisch, tragisch en bijzonder weird.
“Moet je nou toch een kijken wat een kleuters,” zegt Aram Tanis (Seoul, 1979). Hij klikt op de blogpost Politicians. “Ziehier de mensen die onze wetten maken. Dat is toch prachtig apengedrag?”
Tanis: “Zoals iedereen zie ik iedere dag via sociale media, kranten, televisie en op straat de meest bizarre beelden voorbijkomen. Beelden die je op een of ander manier aangrijpen. Soms zijn ze echt gruwelijk (zoals Dumped Babies = misselijkmakend en NSFW, u bent gewaarschuwd!), maar ik moet daar iets mee. Binding Image biedt me een plaats om ze te bewaren en te ordenen.”
Tanis studeerde aan de Rietveld Academie, de Kaywon School of Art and Design en De Ateliers, en exposeerde bij galeries in Istanboel, Seoel en Sydney. Een paar maanden geleden startte hij Binding Image. In eerste instantie als toevoeging en verlengstuk van de gelijknamige groepstentoonstelling, maar al gauw begon het fotoblog een eigen leven te leiden.
Het idee ontstond toen Tanis zich begon te verbazen over het mallotige selfie-fenomeen. “Ik stuitte op talloze zelfportretten op begrafenissen, tot zelfs Obama, die het niet kon laten om bij de plechtigheid van Mandela zijn telefoon tevoorschijn te halen voor een kiekje. Dat slaat toch nergens op? Ik vind het te debiel voor woorden. Overigens hoor je weinig over de schurken waarmee Mandela zelf lachend op de foto ging. Moet je kijken hoe hij met Khadaffi aan het knuffelen was. En niet één keer, maar veel vaker!”
Per thema selecteert Tanis ongeveer 35 foto’s – bijeengezocht via Google Images of andere zoekmachines – en plaatst ze in een strakke vormgeving. Tanis: “Aan één nare, intrigerende of geestige foto’s kan je nog voorbijgaan, maar ik zoek juist de herhaling van het beeld, zodat het je echt wordt ingepeperd. Wegkijken is veel minder makkelijk. Daarbij zorgen kleine variaties voor een bepaald ritme in die beeldenstroom. Ik stop er harde uren in om Binding Image actueel en levend te houden. Dan pas zie je dat bezoekers het ook serieus nemen, anders blijft het maar zo’n vrijblijvend dingetje.”
“Ik ben gefascineerd door de diepe, duistere krochten van de menselijke conditie. En die laat ik zien. Zo’n serie als Disposible Babies is verschikkelijk – ik ben zelf geadopteerd, dus als ik die beelden zie denk ik vaak: het had ook zo met mij kunnen aflopen. Maar je wéét dat het gebeurt, dus móet je ernaar kijken.”
“Zeker. Ik heb ook m’n grenzen. Zoals bij die serie over de rechtzaak van Oscar Pistoriuis, de Blade Runner, die momenteel terechtstaat voor de (vermeende) moord op zijn vriendin. Ik heb een serie gemaakt van zijn vreemde gezichtsuitdrukkingen tijdens de zitting.”
“Echter doet er ook beeldmateriaal van Pistorius de ronde waarbij hij, op z’n stompjes, aan onderzoekers laat zien hoe hij het lichaam van zijn vriendin bij hen thuis heeft aangetroffen. Dat filmpje is clandestien verkocht door de makers – dat is natuurlijk een volkomen ranzige manier van doen. Dus daar wilde ik geen aandacht aan geven.”
Een ander voorbeeld is Soldiers need fun too. Ook op het randje. Tanis: “Ik heb daarbij de bekende beelden van de mishandelingen in Abu Ghraib afgewisseld met twerkende soldates van het Israëlische leger – foto’s van gewapende dames in krappe bikini’s, die ze zélf op Facebook hebben gezet. Ik probeer het niet gelijk te trekken, maar het zijn twee voorbeelden van volkomen bizar gedrag in een oorlogsituatie. Ik wil daarbij ook geen partij trekken of oordelen. Dat is té verleidelijk. Ik laat het alleen maar zien.”
Net als in zijn eigen verstilde documentairefotografie zet Tanis zijn beelden niet in scène, en gaat ook niet aan het photoshoppen. Tanis: “In Fukushima loopt nu een struisvogel rond, ontsnapt uit de dierentuin. Een radioactieve struisvogel in een totaal verlaten stad. Je kunt de realiteit niet bij elkaar verzinnen. Daar is het te vreemd voor.”
Aram Tanis’ meest recente werk is de prachtige serie Fireflies Ain’t Here Anymore.
Nederlands 
English (UK) 
Français 
