Romeo en Julia: losse hoogtepuntjes in het Amsterdamse Bos

Enorme passagiersslurven, zoals op het vliegveld, liggen kruislings opeengestapeld op het toneel in het Amsterdamse Bos. Deze immense uitdragerij vormt het decor van Romeo & Julia van William Shakespeare in de uitvoering van het Amsterdamse Bostheater. Regisseur Ingejan Ligthart Schenk ensceneert Shakespeares klassieker modern, met acrobatiek van de groep Tent Circustheater en muzikale inbreng van De Veenfabriek.

Deze vermenging van kunsten moet volgens de makers de gezamenlijke kracht vergroten, maar het drama ‘Romeo en Julia’ heeft hier toch niet de impact die wordt beoogd. De meeste poëtische teksten van dit romantische liefdesverhaal zijn namelijk vervangen door cabareteske oneliners, halsbrekende acrobatische scènes en songs die weinig toevoegen. Dit stuk is eerder een onderhoudende retro-vaudevillevoorstelling met wat losse hoogtepuntjes.

Regisseur Ingejan Ligthart Schenk en tekstbewerker Erik Bindervoet hebben Romeo & Julia ingedikt tot een voorstelling van anderhalf uur. Niet de tekst staat voorop maar de handelingen. Na de snelle introductie van de twee rivaliserende Veronese families, die van Romeo Montaque (op de hippe kleding gemerkt als O) en die van Julia Capulet (X) is het meteen vechten geblazen. Geen zwaardvechterij maar handgemeen met schitterende slingerende en klimmende taferelen op en over de slurven.

Testosteronventje

Al die actie zou de kijker een gevoel van oorlog moeten geven, maar de nadruk ligt gek genoeg meer op erotiek en baldadigheid. Vooral Mercutio (een vermakelijke charismatische rol van Sander Plukaard), vriend van Romeo, is een testosteronventje. Hij grijpt zijn vrienden bij hun kruis en schuwt niet om ze te kussen. Ook de min van Julia (grappig en losbandig gespeeld door Camilla Siegertsz) is vulgair. Je verwacht een overbezorgd figuur die Julia’s maagdelijkheid bewaakt, maar ze doet het tegenovergestelde. Het effect is dat ze je constant van het drama wegleidt.

Sadettin Kirmiziyüz is in zijn rol van Frater Lorenzo één van de weinige personages mooie Shakespearetaal mag spreken. Zijn handelingen, zoals de inzegening van het huwelijk, gaan te snel en hebben weinig draagkracht. Een belerend nawoord heeft hij niet. De underground sound en de nummers van De Veenfabriek begeleiden de scènes, maar niet altijd ondersteunen ze de emotionele gebeurtenissen. Het werkt soms juist averechts.

Hoogtepunt

En toch zijn er memorabele momenten. Zoals de beroemde balkonscène van Romeo (Ward Kerremans) en Julia (Yara Alink). Hier komt Shakespeare om de hoek kijken. Liefdevolle woorden en fysiek spel van deze jonge talentvolle acteurs geven een blijvende spanning. Een ander hoogtepunt, waarin alle kunstdisciplines wel samenkomen, is als Julia schijndood is en weggedragen wordt. Enkele Tent-acrobaten staan op elkaar en vangen haar lichaam op, er klinkt voorzichtige muziek, ze wordt op het uiteinde van een slurf opgebaard. Het is een abstract beeld dat eindelijk, in al die aaneengeregen scènes, weet te ontroeren.