Meteen naar de inhoud

De Rietveldstoel was bruin – 10 dingen die u niet wist over De Stijl #MTDD

Iets met rechte lijnen en vlakken en primaire kleuren. Zo ver komen we allemaal nog wel met De Stijl. Maar wist u dat er ook Stijl-muziek bestond en dat daar een mechanische figuur bij, eh, Stijl-danste? Even de zaken op een rijtje voor het Mondriaan to Dutch Design-tentoonstellingenseizoen begint.

1. Mondriaan was niet de grote man van De Stijl

Piet Mondriaan is de beroemdste Stijl-kunstenaar. Bekend van de appelboom die steeds abstracter werd en veel later zijn jazzy Victory Boogie Woogie geldt hij als het boegbeeld van de beweging. Maar De Stijl was eigenlijk geen stroming, maar een tijdschrift dat bestond van 1917 tot 1928. De appelbomen zijn van daarvoor en de Victory van erna.

En de centrale figuur in De Stijl was niet Mondriaan, maar Theo van Doesburg. Doesburg regelde alles, soms op het dictatoriale af. Mondriaan was wel een belangrijk lid, net als Vilmos Huszár, J.J.P. Oud, Bart van der Leck, Jan Wils, Robert van ’t Hoff, Georges Vantongerloo en Gerrit Rietveld.

2. Mondriaan en Rietveld hebben elkaar nooit ontmoet

Van Doesburg coördineerde het tijdschrift en pretendeerde dat De Stijl een hechte groep was. In werkelijkheid had iedereen sterke eigen meningen en hebben verschillende prominenten elkaar nooit ontmoet.

3. Bijna niemand hield zich aan de primaire kleuren

De Stijl had artistieke principes vastgelegd. Zo moest kunst uit elementaire vormen bestaan, asymmetrisch zijn en alleen in primaire kleuren en grijs/zwart worden gemaakt. Dat deed niet iedereen, ook Van Doesburg zelf niet. Om de schijn van eenheid op te houden kleurde Van Doesburg later zwart-witreproducties van anders gekleurde kunstwerken bij in primaire kleuren.

4. De Rietveldstoel was ongekleurd

De eerste versie van de beroemde de Rood-blauwe stoel van Gerrit Rietveld was niet rood-zwart-blauw-geel, zoals wij hem kennen, maar van onbeschilderd donker hout. Veel kunstenaars, onder wie Paul Citroen,  Charley Toorop en dichteres Til Brugman bestelden stoelen van Rietveld met alternatieve kleuren als wit of zeegroen. Pas in 1923 kreeg de Rietveldstoel zijn bekende Stijl-kleuren.

5. Gerrit Rietveld was communist

En ook Huszár, Wils en Van ’t Hoff hingen communistische idealen aan. Andere leden wilden juist niets met politiek te maken hebben.

6. De Stijl omvatte ook muziek, literatuur en dans

Vilmos Huszár ontwierp een mechanisch dansende figuur. Die is verloren gegaan, maar een kopie ervan staat in het Gemeentemuseum Den Haag. Componist Jacob van Domselaer probeerde de abstractie van de Stijl-kunst in muziek te vangen. Van Doesburgs vrouw Nelly speelde onder de naam Pétro van Doesburg deze muziek op de piano. Dat gebeurde in sessies die beïnvloed waren door het absurdisme van de dada-beweging. Dadaïsten als Kurt Schwitters publiceerden ook vaak poëzie in het tijdschrift.

Sessie met Vilmos Huszárs mechanisch dansende figuur (bron: commons.wikimedia.org)
Sessie met Vilmos Huszárs mechanisch dansende figuur (bron: commons.wikimedia.org)

7. De Stijl telde één vrouw

Die ene vrouw was niet Nelly, maar Truus Schröder-Schräder. Zij was later de opdrachtgever voor het Rietveld-Schröderhuis in Utrecht, waar de Stijlkenmerken zowel in de architectuur als in het interieur zijn doorgevoerd.

8. Mies van der Rohe was beïnvloed door De Stijl

Architect Ludwig Mies van der Rohe ging in zijn werk vaak uit van Stijl-principes. Omgekeerd was De Stijl zelf beïnvloed door de architectuur van H.P. Berlage. Jan Wils en J.J.P. Oud hadden allebei contact met hem, jaren voordat Wils de Papaverhof in Den Haag ontwierp en Oud café De Unie in Rotterdam.

9. Louis Andriessen eert De Stijl in een opera

Louis Andriessen schreef in de jaren tachtig een opera genaamd De Materie. Het derde bedrijf van die opera heet De Stijl. De structuur is gebaseerd op Mondriaans Compositie met rood, geel en blauw.

10. Leiden eert Van Doesburg in het plaveisel, Den Haag op het stadhuis

Voor de deur van Van Doesburgs vroegere atelier aan het Kort Galgewater 3 in Leiden is het beeldmerk van De Stijl in sierbestrating uitgevoerd. In 2009 plaatste Leiden tijdelijk een nooit uitgevoerd fonteinontwerp van Van Doesburg op het Stationsplein: Vierkant in Vierkant. Leiden heeft nog een ander kunstwerk dat aan De Stijl doet denken: De twee kwadraten van El Lissitzky op de voormalige meelfabriek. Lissitzky was officieel echter geen Stijl-lid.

In het huidige Stijl-jaar zijn enkele gevels van het Haagse stadhuis in Mondriaankleuren overgespoten. Lees meer over de citydressing van Den Haag en hoe het Gemeentemuseum daar tegenaan kijkt.

Sierbestrating voor het atelier van Theo van Doesburg in Leiden (foto Martijn Westerop/José Bunnik)
Sierbestrating voor het atelier van Theo van Doesburg in Leiden (foto Martijn Westerop/José Bunnik)

Frans van Hilten

Ik ben freelance cultuurjournalist. Omdat ik een onafhankelijk cultuurgeluid belangrijk vind, schrijf ik graag voor dit platform.Bekijk alle berichten van deze auteur

Privé Lidmaatschap (maand)
5 / Maand
Voor natuurlijke personen en ZZP’ers.
Geen storende banners
Een speciale nieuwsbrief
Eigen mastodon-account
Toegang tot onze archieven
Klein Lidmaatschap (maand)
18 / Maand
Voor culturele instellingen met een omzet/subsidie van minder dan 250.000 euro per jaar
Geen storende banners
Een premium nieuwsbrief
Al onze podcasts
Eigen Mastodonaccount
Toegang tot archieven
Zelf persberichten (laten) plaatsen
Extra aandacht in berichtgeving
Groot Lidmaatschap (maand)
36 / Maand
Voor culturele instellingen met een omzet/subsidie van meer dan 250.000 euro per jaar.
Geen storende banners
Een speciale nieuwsbrief
Eigen Mastodonaccount
Toegang tot archieven
Deel persberichten met ons publiek
Extra aandacht in berichtgeving
Premium Nieuwsbrief (substack)
5 proefabonnementen
Al onze podcasts

Betalingen geschieden via iDeal, Paypal, Creditcard, Bancontact of Automatische Incasso. Wilt u liever handmatig betalen, op basis van een factuur vooraf, rekenen we 10€ administratiekosten

*Alleen bij een jaarlidmaatschap of na 12 maandelijkse betalingen

nl_NLNederlands