Het grootste exportproduct van Colombia zorgt er niet alleen voor dat Urker vissers lange dagen kunnen maken, of Amsterdamse Zuidas-advocaten mee kunnen draaien in de wereldwijde 24-uurseconomie. Het witte goud lost ook de neustussenschotten op van het puikje van de wereldcultuur, en kost duizenden levens in het land zelf. Dat moest wel tot een theatervoorstelling leiden, en dat deed het…
Begin jaren 90 zit ik in een kleine zaal in The National Theatre in Londen. Voor de voorstelling begint vraagt iemand op het toneel of je de bezoekers naast je wilt begroeten. Dat zorgt direct voor een andere, intiemere dynamiek in de zaal. Op een strak toneel met slechts enkele attributen staan vier acteurs en een Arabische musicus. Yoshi Oida…
Nou hebben we het hier niet zo op hypes en tradities, maar toch. De donkere dagen rond kerst zijn dit jaar wel erg donker, dus waarom niet iets met lijstjes. Dit jaar even geen lijstje van de redactie met toppers, maar willekeurige inzendingen van willekeurige lezers, in willekeurige, zij het licht alfabetische volgorde. Motto van de lezersvraag was: welke dingen…
Wat krijg je als je schaduwspel, Weimar cinema, gamelan en Javaanse mythes combineert? Een mix die veel vraagt van het publiek, maar die een genot is als je je er aan over wilt leveren. De Indonesische regisseur Garin Nugroho maakt geen gemakkelijke films. Vaak zijn ze visueel prachtig, zoals Opera Jawa, maar zit de plot een beetje in de weg…
Menig regisseur zit met de handen in het haar bij Strauss’ Ariadne auf Naxos. Verwonderlijk is dat niet. In de proloog, van zo’n drie kwartier, krijgt de componist via de ‘Haushoffmeister’ van de rijkste man van Wenen te horen dat hij geacht wordt zijn opera buffa gelijktijdig te brengen met de opera seria van de commedia dell’arte-achtige dansgroep van Zerbinetta.…
Zaterdag 4 juni 2016 was ik aanwezig bij de koninklijke opening van het Holland Festival en ik kon er geen recensie over schrijven, want ik zat op de voorste rij van de Amsterdamse Stadsschouwburg. Omdat het podium verhoogd was, keek ik tegen een zwarte muur aan, waarboven alleen de voorste acteurs zichtbaar waren. De achterste en onderste helft van het toneelbeeld waren mij volledig ontgaan.
Ik schreef dat op, en het Holland Festival stelde mij ruimhartig in de gelegenheid om de voorstelling nog een keer te gaan zien, vanaf een betere plek. Tegelijk vertelde de organisatie dat de eerste drie rijen van de Stadsschouwburg bij deze voorstelling zouden worden gecompenseerd. Ik ging dus nog een keer naar Amsterdam, op maandag 6 juni.
Voorafgaand aan de voorstelling, tijdens het niet eten van een zwartverbrande hamburger in schouwburgrestaurant Stanislavski, hoorde ik van de keurige mensen aan het tafeltje naast mij dat de voorste stoelen tegen scherp gereduceerd tarief werden aangeboden, en dat mensen zoals zij die al een kaartje hadden gekocht de keuze hadden om dus een deel van het geld terug te krijgen of op de wachtlijst te gaan staan voor een plek met betere zichtlijnen. Of het hun uiteindelijk gelukt is een van de plekken met beter zicht te bemachtigen, weet ik niet. De voorstelling
De vallei van verbijstering. Veel mooier komen titels niet, dan die van ‘The Valley of Astonishment’. Het voorlopig laatste toneelstuk van de theaterlegende Peter Brook komt naar Amsterdam. Het Holland Festival gaf mij en twee journalisten van respectievelijk Parool en NRC, de gelegenheid om met de bij leven al legendarische regisseur te praten. Best bijzonder, want de man die een hele generatie theatermakers en toeschouwers betoverde met voorstellingen als de negen uur durende Mahabharata in Avignon, geldt als een godheid onder theaterkenners en -liefhebbers.
Daar schrikken we zelf best een beetje van. Dat het best goed liep met het Cultureel Persbureau, wisten we, maar een bereik van meer dan 100.000 mensen hielden we eigenlijk niet voor mogelijk. We hadden immers niets aan marketing gedaan. Alleen maar inhoud geplaatst en geen gratis kaarten weggegeven. En maar één keer iets met een blote vrouwenborst erin. Enfin.…
Foto: Pierre Nydegger Ter afronding. Het Holland Festival van 2011 zou wel eens historisch kunnen worden. Niet alleen was het het festival dat het meeste publiek trok sinds jaren, het was ook het festival dat plaatsvond terwijl een minderheidsregering van populisten, nationalisten en materialisten het einde afkondigde van de kunstsubsidies. We blikken daarom terug op een festival waarin we met…
Ter afronding. Het Holland Festival van 2011 zou wel eens historisch kunnen worden. Niet alleen was het het festival dat het meeste publiek trok sinds jaren, het was ook het festival dat plaatsvond terwijl een minderheidsregering van populisten, nationalisten en materialisten het einde afkondigde van de kunstsubsidies. We blikken daarom terug op een festival waarin we met onze nieuwe…
Foto: Ruth Walz Dat de Off Broadway-musical Fela! Een succes was, konden we eigenlijk wel verwachten. Voor De Dodo hebben we er daarom ook niemand heen gestuurd: er zijn al genoeg kranten en andere bloggers die graag bij de New Yorkse publiekslievelingen op de eerste rang willen zitten. Dat ze een goede tijd hadden, leest u elders op deze site,…
Papageno pronkte gisteravond zonder zijn verenpracht. Sterker nog, de hele regie van Une flûte enchantée was een onopgesmukt genoegen. Sober. Integer. Je kunt een Nederlands publiek niet wilder krijgen dan met een dergelijke aanpak. Complimenten dus, voor Peter Brook. In het Muziekgebouw aan het IJ was de Nederlandse première van Brooks bewerking van Die Zauberflöte van Mozart. De productie draaide…
Betalingen geschieden via iDeal, Paypal, Creditcard, Bancontact of Automatische Incasso. Wilt u liever handmatig betalen, op basis van een factuur vooraf, rekenen we 10€ administratiekosten
*Alleen bij een jaarlidmaatschap of na 12 maandelijkse betalingen
Nederlands 
English (UK) 
Français
Je moet ingelogd zijn om een reactie te plaatsen.